Als de taxi niet verder kan, stappen we over in twee motortaxi’s, een soort overkapte bromfietsen, waarin je je goed vast moet houden.
Al zwetend komen wij uiteindelijk aan bij een hutje waar Aracely en haar moeder ons op staan te wachten.
Bij het afscheid zegt moeder dat Joke altijd welkom is. “We wonen hoog in een eenvoudig huisje, maar je kunt hier genieten van het uitzicht!”
Dit mooie lied is opgenomen in de sloppenwijk waar Aracely woont.
Met één van hen maak ik een praatje, de anderen staan er giechelend bij, normaal gedrag van jonge meisjes.
Via een voor mij gevaarlijke houten trap komen we bij de groenteafdeling. Allerlei planten worden gekweekt op sponzen met water.
En dan is daar opeens Andrea weer. Ze wil graag met me op de foto. Dat wordt geregeld. Ook een foto met haar moeder?
En dan is daar opeens Andrea weer. Ze slaat haar armen om me heen en druk zich tegen me aan. “Mag ik met je mee?” vraagt ze.
Dan pakt ze mijn handen en spreekt midden op straat zonder schroom een gebed voor me uit. Ze bidt of ik tot zegen mag zijn in het land waar ik woon. Bijzonder.
Het bezoek heeft een grote impact gehad op Andrea. Elk jaar in juni vieren de kinderen op het project de maand van de sponsor. “Dan denk ik aan Ale en zijn vrienden die ons bezochten. Ik bid voor zijn leven en dat hij een “blessing channel” mag zijn voor de mensen om hem heen.”
Een moeder die met haar kindje een eindje verderop zit, stuurt een stralende lach naar me en wenkt met haar hoofd: “Kom hier naast me zitten.” Dat kan ik natuurlijk niet weigeren. We maken kennis, ze heet Ana en is 21 jaren jong.
“Padrino Ale, padrino Ale!” Hoor ik daar echt mijn naam? Herkent hij mij? Ik krijg spontaan kippenvel.
Als ik je kind in mijn armen neem of jou een knuffel geef, zie dat dan maar als een gebaar waarmee God je zijn liefde wil laten voelen. Dat is weldoen namens de Weldoener.
Jij maakte me duidelijk dat niet het geld dat ik geef het belangrijkste voor je is. Nee, dat zijn mijn brieven. Je hebt lang moeten huilen toen je mijn eerste brief aan Moises las. Op de één of andere manier werd je geraakt door de woorden die ik schreef.
Als ik naar de kleurige lucht kijk en naar de uitgestrekte oceaan, lijkt het zo vredig en paradijselijk. Maar achter mijn rug liggen de sloppen. Het is een vreemde spagaat tussen al dat moois voor mijn ogen en al die ellende achter me.
Geniet van de video's gemaakt door medereiziger Elwin van Eede
Voor het EO programma "De Verandering" reis ik in oktober 2012 naar Denis in Oeganda.
Ale Sytsma (58) is getrouwd met Willemien en heeft drie kinderen en vijf kleinkinderen. Hij is geboren in Amsterdam.
Via Kampen en Drachten is hij in 1980 samen met zijn vrouw in Eindhoven gaan wonen. Na het voltooien van zijn opleiding aan de HTS in Leeuwarden startte zijn loopbaan in 1980 bij Philips. In 1984 ging Ale werken bij ASML een uit Philips voortgekomen onderneming.
Na verschillende functies te hebben gehad binnen de Customer Support, Development & Engineering, Logistics en Procurement organisaties, werkt hij momenteel als Senior Quality Manager in de Global Quality organisatie. In 2016 voltooide hij de opleiding voor Certified Professional Coach. Als coach is hij werkzaam voor het Technical Talent Development programma van ASML.
In zijn kerkelijke gemeente was Ale een aantal jaren ouderling en actief betrokken bij jongerenwerk in Eindhoven.
Ale Sytsma is mede vennoot van Pientere Puzzels & Spellen VOF. Dit is een webshop waarvan de opbrengst wordt gebruikt om kinderen te bevrijden van armoede. Pientere Puzzels & Spellen is partner van stichting Compassion, een christelijke kindsponsororganisatie. Ale is een gedreven ambassadeur van deze organisatie.
